Zapowiedź Pokemon Picross wywołała we mnie coś więcej niż radość, od pierwszego ujrzenia zapowiedzi gry musiałem ją mieć! Wówczas postanowiłem nie czytać nic więcej na jej temat, aby sobie nie zepsuć niespodzianki.
Na papierze ta gra to sukces. Wykorzystuje markę znaną na całym świecie, która zapewnia kolosalną ilość możliwych wariantów zagadek, pojawia się na 3DSie, a w dodatku samą grę tworzy studio Jupiter, które od lat się specjalizujące w tworzeniu picrossów* z najwyższej półki. To się musiało udać i tak też się stało! Niemniej jest to gra free to play i w zależności od punktu widzenia jest to dobra lub zła cecha i chyba nad tą kwestią warto się pochylić.
Darmo to darmo,trudno by cokolwiek zdołało przebić perspektywę otrzymania czegoś zupełnie za darmo. Naturalnie można rozpocząć długą dyskusję, ale uważam że jest ona bezsensowna, darmo to darmo i nim skończymy się o to kłócić, w tym czasie setki osób już pobiorą grę. Dzięki temu te osoby staną przed grą pozornie skromną. W końcu picross to siatka o wymiarach od 5 x 5 w górę, upstrzona cyframi z dwóch stron. Nic więcej. O ile w wersji papierowej nie pozostaje już nic poza chwyceniem po coś do zakreślania pól, w wersji elektronicznej powstaje wyzwania uczynienia z tego pełnowartościowego wizualnie produktu.
Jupiter wywiązali się z tego zadania nienagannie. Wymazywane pola dosłownie są roztrzaskiwane, a drobne elementy rozpryskują się na różne strony ekranu. Linie rysuje się płynnie, dotyk działa bez zarzutu i to wszystko oprawione oszczędnym, uroczym projektem ze śliczną muzyką w tle. Naprawdę nic więcej w tej kwestii nie potrzeba. Jedyne czego mi brakuje do tego, aby pokemony z krzyżówek były dopasowane pod region, w którym są łapane.
Tak samo jak w każdej z gier głównego trzonu oraz w spin offach, potworki są łapane. W tym wypadku poprzez rozwiązanie zagadki. W tym miejscu muszę przyznać, że jest to element, który w brutalny sposób ukazuje z myślą o kim tworzono tę grę i w dalszej części nawet swoje kły pokazuje mroczna strona gier darmowych. Po kolei.
Każdy złapany pokemon ma jakąś umiejętność, która wpływa na siatkę rozgrywanej łamigłówki. Niektóre zaznaczają rzędy, w których trzeba coś poprawić, lecz inne potrafią całkowicie zepsuć grę poprzez ogromne ułatwienie gry. Na przykład moc Odisha POPRAWIA pole w momencie gdy źle je zaznaczyliśmy, a jeszcze inna zdolność losowo rozwiązuje pięć pól. Każdy zaznajomiony z naturą picrossu wie, że często jedno pole jest kluczem do błyskawicznego rozwiązania zagadki. W pierwszej chwili byłem zszokowany, po chwili dotarła do mnie prawda. Pokemon Picross jest dla dzieci i nowicjuszy, nie starych wyjadaczy serii Picross e.
Może być jeszcze gorzej. Pierwsze moje zetknięcie z poziomem specjalnym (znika po godzinie) pokazało rzecz niebywałą. Moce są czasem potrzebne do tego, aby w ogóle poziom móc przejść. To naturalnie się wiąże z koniecznością dalszej gry, odblokowywania poziomów poprzez odpowiednią ilość pictriesów, a tych szybko zaczyna brakować, więc trzeba sięgnąć po ofertę sklepu.
Z tego powodu przyznaję się, mój pierwszy poziom specjalny rozwiązałem przeczytawszy podpowiedź w Internecie. W innym razie już bym tę grę odinstalował, a nie zasługuje ona na taki los.
Ten tekst nie jest recenzją, pominąłem w nim wiele elementów z gry, które zostawiam wam do odkrycia, bo naprawdę warto. Jupiter wykorzystali szereg pomysłów ze swojej serii i z finezją dopasowali je do serii Pokemon. Ja po prostu chciałem się podzielić moimi mieszanymi uczuciami. Lubię tę grę, ale wyobrażałem ją sobie w zupełnie inny sposób. Jeszcze przed premierą myślałem sobie, że dam każde pieniądze za format gry Fullblox. Czyli grę, którą pobieram za darmo, testuję kilka poziomów, by następnie móc wykupić duże pakiety map dostosowanych do pewnego tematu. Czyż nie byłoby to świetne? Móc sobie kupić pakiet Pokemon 1st Gen lub 3rd? W ten sposób nie byłoby żadnego dylematu. A tak, pozostaje pewien niesmak.
*w Polsce często te osobliwe zakreślanki występują pod nazwami krzyżówki logicznej, krzyżówki obrazkowej, obrazka logicznego, itp. itd.
Gramowisko 